Interview Rick Kivit (25) klopte spontaan aan bij de kerk, nadat hij een ellendige tijd doormaakte. ‘Ik mailde: ‘Ik ben geïnteresseerd in het geloof, kunt u mij helpen?’’ Nu is hij gedoopt. Zijn vrouw Kirsten (25) en zijn dochtertje Millie (1) volgden al snel in zijn voetspoor.
Rick, Kirsten en hun dochtertje Millie bij de doopvont in de Sint-Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch, waar zij onlangs gedoopt zijn
‘Ik was niet meteen zo enthousiast als Rick’, bekent Kirsten. ‘Ik had eerlijk gezegd een stoffig beeld van het geloof. Dat er alleen nog maar ouwe duiven in de kerk zitten. Ik moest wel even slikken toen Rick thuis kwam met de mededeling dat hij zich meer ging verdiepen in het geloof. Ik was zwanger en we waren niet getrouwd, dat klopt dan ook niet. Wat zouden deze mensen daarvan gaan vinden en wat vind ik er zelf van?’
In hun woning in ‘s-Hertogenbosch vertellen Rick en Kirsten hoe ze bij het geloof betrokken raakten. Dat begon met een vervelende periode in Ricks leven, zijn grootouders en een gelovige natuurkundedocent.
‘Laten we maar stellen dat ik een lastige puber was’, lacht Rick. ‘Ik wil er niet te veel over kwijt. Maar er speelden problemen bij mij thuis en de band tussen mij en mijn ouders is zodanig beschadigd dat we geen contact meer hebben. Daardoor heb ik lange tijd bij mijn grootouders gewoond.’
Oma was van huis uit katholiek en de enige in de familie die nog iets met het geloof deed. ‘Zij gaf me een warm gevoel over familie en ze liet zien hoe belangrijk saamhorigheid is. Door oma is het eerste vlammetje gaan branden.’
Een natuurkundedocent op de havo zet Rick verder aan het denken. ‘Je zou verwachten dat een man van de wetenschap niets met het geloof te maken zou willen hebben, maar het tegendeel was waar. Hij had altijd een bijbel bij en was een van de gelovigste mannen die ik ooit heb ontmoet. Volgens hem was het bijna onmogelijk dat er geen Maker achter deze wereld zat.’
Zoektocht naar vrede
De interesse in het geloof groeide, maar de realiteit van Ricks leven maakt dat hij niet toekomt aan een verdere zoektocht. ‘Met 16-17 ging ik uit huis. Dat was stressvol. Mijn hoofd zat er vol mee, daarvoor ging ik naar de psycholoog. Ik speelde eindeloos spelletjes op de computer, om maar niet aan mijn situatie te denken.
Op allerlei manieren zocht ik naar rust en vrede, maar vond die niet.’ Kirsten is inmiddels in zijn leven op dat moment. ‘Toen zij zwanger was van Millie vond ik dat zo’n wonder. Daardoor ben ik me weer in het geloof gaan verdiepen.’
‘Tijdens die mis voelde ik: dit is zo mooi en zo groots, ik geloof.’
Rick: ‘Door alle verhuizingen kende ik niet zoveel mensen meer en Kirsten en ik leefden best in onszelf gekeerd. Toen heb ik een mailtje gestuurd naar het secretariaat van de Sint-Jan: ‘Ik ben geïnteresseerd in het geloof, kunt u mij helpen?’’ De Sint-Janskathedraal is het beeldbepalende kerkgebouw van de stad Den Bosch.
Diaken Wilchard Cooijmans nam contact op. ‘Of we bij de nieuwe jongerengroep van de kerk wilden komen. Ik zag dat als een bevestiging dat ik op de goede weg zat.’
Het bleek precies waar Rick behoefte aan had. ‘Ik was nog nooit in een kerk geweest en kende de gebruiken niet. Daardoor durfde ik niet goed te gaan. Mijn eerste berichtje in de app van de jongerengroep was: ik wil een keer naar de mis, wil er iemand met mij mee? Tijdens die mis voelde ik: dit is zo mooi en zo groots, ik geloof. Ik ervaarde een enorme vrede.’
Avondje uit
Kirsten keek deze zoektocht van Rick rustig aan. Zij kwam uit een warm gezin waarin iedereen altijd voor elkaar klaarstond. Haar moeder leerde haar waarom Pasen en Kerst gevierd werden en met de basisschool kwam zij nog weleens in de kerk.
Rick: ‘Ik wilde haar ook niet pushen.’ Kirsten kijkt Rick lachend aan: ‘Jij zei: ‘Doe er mee wat je zelf wil’. Je liet me wel altijd alles zien, zodat ik wist waar je mee bezig was. Uiteindelijk ging ik een keer mee naar een bijzondere viering, de ‘Gulden Mis’. Dat is een viering net voor Kerstmis met alleen maar kaarsjes. Millie was net geboren, het was ons eerste avondje uit.’
Het beviel zo, dat Kirsten het aandurfde om mee te gaan naar de jongerenavond. ‘Ik vond het heel spannend om te gaan, ik wist helemaal niets van het geloof en was bang om domme vragen te stellen. Maar ik werd heel warm ontvangen en voelde me er prettig. Het beeld dat ik had, klopte niet. Ik zag bovendien wat het geloof met Rick deed. Hij straalde gewoon.’
Rick: ‘We hebben het bij de jongerengroep heus niet altijd over het geloof, we kijken bijvoorbeeld ook samen voetbal. Ik denk dat ik ben gaan geloven omdat ik bij anderen zie: zij stralen vrede uit. Ik heb alles geprobeerd en hier heb ik het gevonden.’
Zo moet het zijn
Daarna ging het allemaal erg snel. Binnen een jaar na de e-mail is Rick gedoopt in juni 2024, later volgde Millie en sinds afgelopen december is Kirsten ook gedoopt.
‘Na de doop van Rick twijfelde ik over wat ik wilde’, bekent Kirsten. ‘Tijdens een jongerenavond ging plebaan Vincent Blom, de priester die de groep begeleidt, het gesprek met mij aan. ‘Ik kan je gewoon inschrijven voor de voorbereiding hoor, je wordt dan wel gedoopt in de Gulden Mis’, zei hij.
‘Ik merk dat wanneer ik iets bij Hem neerleg, het wel goed komt. Ik hoef het niet alleen te doen.’
Dat was voor mij een teken van boven. De Gulden Mis was de eerste Mis die Rick en ik samen hadden meegemaakt. Millie was toen wat onrustig en viel na de zegen van de priester spontaan in slaap. Het kan geen toeval meer zijn, dacht ik. Het cirkeltje is rond, zo moet het zijn.’
Rick: ‘Ik vind dat we een hele goede plebaan hebben. Ik heb nog nooit een oordelend woord van hem gehoord. Zelfs niet wanneer je, zoals wij, niets van het geloof weet en een kind hebt voor het huwelijk. De kerk is niet alleen maar een instituut dat je veroordeelt, leerden we. De plebaan staat altijd klaar voor ons. Zelfs al zou je om tien uur ‘s avonds aanbellen, dan doet hij nog open en zet een kopje koffie voor je. Hij is echt een vaderfiguur voor mij.’
Rick bidt iedere avond. ‘Ik merk dat wanneer ik iets bij Hem neerleg, het wel goed komt. Ik hoef het niet alleen te doen. Ik heb misschien geen contact meer met mijn aardse vader en moeder, maar ik heb wel een hemelse Vader waar ik altijd naartoe kan.’
Nooit meer naar feestjes?
Rick en Kirsten krijgen allerlei vragen van mensen uit hun omgeving. Of ze nooit meer naar feestjes gaan bijvoorbeeld. ‘Laatst vroeg Kirstens vader om gebed voor een zieke neef, dat gebeurt ook. En oma vindt het helemaal geweldig.’
Rick probeert nu als bestuurslid van de jongerengroep de drempel te verlagen voor nieuwe jongeren. ‘Ik denk dat veel mensen een ondiep ongeloof hebben. Ik wil laten zien hoe mooi ons geloof is en dat er ook leuke jongeren zijn die met het geloof bezig zijn.’
Kirsten: ‘We hebben niet echt alles in de goede volgorde gedaan, maar uiteindelijk zijn we gedoopt en staat het op ons lijstje om binnenkort te gaan trouwen.’
Rick: ‘De plebaan grapte: ‘Dit gezin heeft een abonnement op het doopsel.’ We hebben ons abonnement verlengd, want er komt een tweede kindje aan!’
