Mijn naam is Kirsten Kivit, ik ben 25 jaar oud en op 18 december, tijdens de Guldenmis, heb ik het sacrament van het Doopsel en het Vormsel mogen ontvangen.
Mijn weg naar het geloof begon toen mijn man Rick thuis kwam na een dag werken en zei ‘Ik ga mezelf verdiepen in het katholieke geloof’. Om heel eerlijk te zijn vond ik dat op dat moment erg spannend. Er kwamen allerlei vragen en onzekerheden naar boven. Ik was op dat moment 36 weken zwanger van onze eerste dochter. Wat moesten mensen dan wel niet denken over ons? Niet getrouwd voor de kerk, maar wel kinderen. Ook had ik zelf nog een vertekend beeld over de kerk en het geloof.
Rick heeft mij altijd vrij gelaten in wat ik wilde doen binnen het geloof. Hij legde me niks op maar liet wel alles zien en vertelde er veel over. Ik begon steeds meer vanaf de zijlijn te zien hoeveel rust het Rick gaf en al snel begon er een vlammetje in mij te branden.
Na de geboorte van onze dochter Millie ben ik voor het eerst mee geweest naar een Mis. Dit was de Guldenmis. Het was prachtig, maar omdat ik nog niet veel wist van de gebruiken of van een Mis zelf was het nog lastig om te volgen. Niet zo lang daarna ben ik een avondje mee naar de JZM gegaan en dit heeft veel goeds voor mij gedaan. Ik kreeg een heel ander en mooi beeld over het geloof en dacht gelijk: hier wil ik me ook in verdiepen.
Ik twijfelde nog wel een tijdje of ik gedoopt wilde worden, maar toen mij werd verteld door Plebaan Vincent dat het Doopsel en het Vormsel zou plaatsvinden tijdens de Guldenmis, was het voor mij heel duidelijk. Dit moest wel een teken zijn aangezien mijn eerste mis de Guldenmis was.
Tijdens het Doopsel en Vormsel voelde ik een deken over mij heen vallen. Een deken van warmte, liefde en kalmte. Ik voelde mij voor het eerst ‘echt’ verbonden met Hem en dat vond ik prachtig.
Ik ben nog steeds lerende in mijn weg van geloof, maar tot nu toe heeft het mij alleen maar goeds en moois gebracht. Er is een mooie warme gemeenschap en ik voel veel meer rust en kalmte in mezelf. Het is mooi om te zien wat het voor ons als gezin heeft gedaan en hoe het ons dichter bij elkaar en tot God brengt. Ik ben een gelukkig en dankbaar mens dat ik bij de Heer mag horen en dat hij mij op dit pad heeft gestuurd.
